Bence iç sesimizi, içimizdeki çocuğu susturuyoruz. Büyümenin böyle olduğunu zanediyoruz. İçgüdülerimizi yok ediyoruz, bedenimizin sesini dinlemiyoruz. Kendi içimizden başka herşeyi dinliyoruz.. Ondan oluyor bence..
Yüreğin en güzel süsü merhametti onu unuttuk bence, unuttuk ve ağlayamaz olduk... Ağlamak bir nevi terapidir, ağlayamadık daha da katılaştırdık yüreğimizi...
Ağlamak bir nevi terapidir, ağlayamadık daha da katılaştırdık yüreğimizi... Terapi tanımına kesinlikle katılıyorum zaten en büyük sorun da ağlayamamak bence.. Benim için cidden çok önemli bir rahatlama şekli olup artık ağlayamıyor olmak cidden büyük bir eksiklik.. Şarkılar da çok anlamlı değil artık malesef.. Eskiden bir sözde dökülürdü gözlerimden olmuyor artık olmuyor.. Şaşırmıyor ve aşırı sevinemiyorum artık acaba ondan mıdır?
Ağlayamamak belki yüreğin düşündüğüne aklın kayıtsız kalmasından olabilir, senkronize olmalılar...
Bilmiyorum ama bazen yürek ağlamamak gerektiğini de fısıldıyor olabilir gözden yaş akmasını engelleyerek; bu konuda ağlamana değmez, der gibi... Ve bazen işin içinden çıkamaz olursa insan, farklı bakış açılarına da ihtiyaç duyduğunun göstergesidir bu.
Galiba ben büyüyemeyenlerdenim ya da sulugöz de olabilirim. Olimpiyat açılışına ağlarım, gezi olaylarında zaten bi sevinçten ağladım bi sinirden bi gurur duydum ağladım. Ağlamak güzeldir...
Bence iç sesimizi, içimizdeki çocuğu susturuyoruz. Büyümenin böyle olduğunu zanediyoruz. İçgüdülerimizi yok ediyoruz, bedenimizin sesini dinlemiyoruz. Kendi içimizden başka herşeyi dinliyoruz.. Ondan oluyor bence..
YanıtlaSilve ağladığımızda rahatlardık,arınırdık,avunurduk,unuturduk...şimdi bunlraı da getirmiyor ağlamak!
YanıtlaSilağlamak güzeldir şarkısı gldi aklıma sezenin..ağlamak güzeldi....
YanıtlaSilYüreğin en güzel süsü merhametti onu unuttuk bence, unuttuk ve ağlayamaz olduk...
YanıtlaSilAğlamak bir nevi terapidir, ağlayamadık daha da katılaştırdık yüreğimizi...
Ağlamak bir nevi terapidir, ağlayamadık daha da katılaştırdık yüreğimizi...
YanıtlaSilTerapi tanımına kesinlikle katılıyorum zaten en büyük sorun da ağlayamamak bence..
Benim için cidden çok önemli bir rahatlama şekli olup artık ağlayamıyor olmak cidden büyük bir eksiklik..
Şarkılar da çok anlamlı değil artık malesef.. Eskiden bir sözde dökülürdü gözlerimden olmuyor artık olmuyor..
Şaşırmıyor ve aşırı sevinemiyorum artık acaba ondan mıdır?
Ağlayamamak belki yüreğin düşündüğüne aklın kayıtsız kalmasından olabilir, senkronize olmalılar...
SilBilmiyorum ama bazen yürek ağlamamak gerektiğini de fısıldıyor olabilir gözden yaş akmasını engelleyerek; bu konuda ağlamana değmez, der gibi...
Ve bazen işin içinden çıkamaz olursa insan, farklı bakış açılarına da ihtiyaç duyduğunun göstergesidir bu.
bence de ağlayamaz olduk, aynı zaman da arınmak mıdır? ağlamak...
YanıtlaSilSevgimle...
Daha güçlü değil daha yorgunuz ağlamaktan endişe etmekten yorgun!
YanıtlaSilGaliba ben büyüyemeyenlerdenim ya da sulugöz de olabilirim. Olimpiyat açılışına ağlarım, gezi olaylarında zaten bi sevinçten ağladım bi sinirden bi gurur duydum ağladım. Ağlamak güzeldir...
YanıtlaSil