Mallarmız arttı,keyfimiz azaldı.
Daha büyük evlerde ama daha küçük ailelerle yaşıyoruz.
Konforumuz arttı ama zamanımız daraldı.
Para kazanmayı öğrendik ama yuva kurmayı beceremedik.
Çok para harcıyoruz ama az gülüyoruz.
Varlığımızı arttırdık ama değerimizi yitirdik.
Az kitap okuyor, çok televizyon izliyoruz.
Akşam geç yatıyor, sabah yorgun kalkıyoruz.
Uzmanlıklar arttı ama sorunlar çoğaldı.
İlaçlar çoğaldı fakat hastalıklar arttı.
Çok konuşuyor ama az gönül verip bol yalan söylüyoruz.
Tanıdıklar arttı ama dostlar eksildi.
Acele etmeyi öğrendik ama sabırlı olmayı asla.
Atomu parçaladık, ön yargılarımızı yıkamadık.
Uzaya ulaştık ama kendi iç derinliklerimizden habersiziz.
Aya kadar gidip dönmeyi biliyoruz ama komşumuza uğramak için üst kata çıkamıyoruz.
Daha çok plan yapıyor ama daha az sonuç alıyoruz.
HAYATA YILLAR EKLEMİŞİZ AMA YILLARA HAYAT KATAMAMIŞIZ.
FARKINDA MIYIZ?*...
(Alıntı)
sonuna kadar katılıyorum.
YanıtlaSilResimdeki kupayı çok sevdim, nereden bulunur ki Zeynep? :)
YanıtlaSilBilmem ki.. Internetten buldum çok hoşuma gitti eledim :) Fakat sağ köşede bir yazı var ondan ara yapabilirsin belki :)
YanıtlaSilne kadar herkes farkında olsa keşke kupaya bende bayıldım :)
YanıtlaSilcok dogru sözler ve kupaya bayildim! :D
YanıtlaSilHarika sözler..
YanıtlaSilumarım bu aptalca yaşamın farkına varan insanlar günden güne çoğalır daha güzel bir dünya yaratmanın yoluna giderler.
Harika sözler kupaya da bayıldım...
YanıtlaSilBu arada bloğunu takipteyim.
Benim bloguma da beklerim henüz çok yeni 4 günlük bir blog http://pembemakyajcantam.blogspot.com.tr/
herşeyin farkındayım ve çok üzülüyorum.
YanıtlaSilbunu okudukça hüzünleniyorum.
böyle olmamaya çalışıyorum...
Ben de hem de çok :(
Sil